17-10-1985. Het is 28 gr. voor het laatst op het balkon ontbijt, en de koffers naar beneden gebracht want we moesten om 10:00 uur van de kamer af. Onze bus gaat pas om 13:00 uur weg. Op de boulevard hebben we de laatste uurtjes doorgemaakt. Wim wil graag naar huis, nou ik zou nog wel willen blijven, maar aan alles komt een einde.
De bus was mooi op tijd, en om 21:25 uur waren we weer in Amsterdam. Ja en als je dan door de ramen je hele bezit ziet staan dan ben je weer dankbaar ze allen gezond te ontmoeten. Henk heeft Arie in Utrecht afgezet. Michel en Petra zaten met mij en Marja achter in de auto. Erg gezellig, ze hadden zoveel te vertellen. Ze zijn nog even mee naar binnen geweest, en daar stonden bloemen van Arie en Ada, van Henk en Marja een taart met 'welkom thuis' er op en een pan soep in de koelkast. Ja, dan kunt je al de zegeningen haast niet verwerken. Ze gingen gauw weer naar huis want het was veel te laat voor de kinderen. Arie belde nog even, want hij had ons haast niet gesproken. En toen voldaan in ons eigen bed, en Hem alleen de dank en eer, dat we dit mochten beleven. Wie had dat gedacht.