22-02-1986. We hebben Petra opgehaald, want Henk Marja en Michel zijn ziek. De volgende dag belde ik hoe het was, en of ze wat nodig hadden. Gien had sap gehaald, en eten deden ze toch niet. Marja en Michel lagen beneden op de bank, en Henk boven. Henk had 40 gr. Petra heeft het goed naar haar zin bij ons. Een dag later belde ik weer, Henk was koortsvrij en kwam er al even uit. Michel liep ook alweer in het rond, en Marja liep en lag, zei ze. Wij zijn met Petra het bos in geweest, en terug naar de bokken. Ze slaapt goed. En we zijn vandaag naar Marja gegaan. Wim heeft gezogen. Henk was weer gaan werken, en Marja was zo blij dat ze Petra weer zag. Michel was nog niet de oude, en Marja ook niet. We zouden weer naar huis gaan toen wilde Petra weer mee. Ik zei van mij mag ze wel, en dan sterk jij ook wat meer aan. Marja had tranen in haar ogen dat Petra weer met ons meeging. Ze zat maar te kletsen op de fiets, zo had ze het naar haar zin. 's Middags zijn we weer naar de bokken geweest. En verder zitten kleuren, en Wim orgel spelen. De volgende dag heb ik Marja even gebeld, ze knapt al goed op, ik zei we brengen haar morgen weer thuis. We zijn het bos in geweest, en 's middags weer naar de bokken. Ze heeft met de poppen zitten spelen, en ik heb zitten studeren. Ze ging 's avonds weer lief slapen, het is zo een makkelijk kind. Toen ze 's morgens wakker werd zei ik, nu ga je vandaag weer naar huis, nog een keer boven slapen. En toen ze 's middags had geslapen zei ik 'nu gaan we je weer naar huis brengen, en dan mag je niet meer met ons mee. Nu vloog ze naar Marja toe, en wij waren blij dat ze niet meer begon te huilen toen wij weg gingen.