Dus leerde ik de man genaamd Nico te vertrouwen. Nico en de barman Gerard, die een collega van mij was bij Laméris, en wij samen gingen na sluitingstijd van het restaurant naar een homobar. Aan het einde van die avond gaf Nico mij zijn kaartje met het verzoek hem te bellen.
Enkele weken later besloot ik het uit te maken met mijn vriend. Seks was geweldig, maar we hadden niet veel gemeen, behalve het plezier in homobars waar we in strakke broeken en lopend op schoenen met plateauzolen naar toe gingen. Hij was in tranen en we praatten urenlang. Ik kwam verschillende keren terug om verder te praten. En op een avond kreeg ik telefoon van de zwager van mijn vriend dat hij in het ziekenhuis lag omdat hij geprobeerd had zelfmoord te plegen... Hij had een afscheidsbrief achtergelaten waarin alles werd uitgelegd. Dus de zwager gaf mij de schuld, volgens hem had ik mijn vriend verleid. Gelukkig heeft hij het overleefd. Later trouwde hij, kreeg kinderen en is inmiddels gescheiden. Ik werd een zenuwachtig wrak en ging naar het huis van mijn zus om alles uit te leggen. Daarna ging ik naar huis en vertelde mijn ouders wat er was gebeurd. Zo kwamen ze erachter dat ik homo ben. Mijn moeder huilde en wekenlang hing er een sfeer in huis alsof er iemand overleden was. Mijn vader heeft wekenlang niet met mij gesproken.
Ik moest gewoon met iemand praten, en toen dacht ik aan Nico. Hij heeft mij toen goed opgevangen. Wekenlang kwam hij tijdens de lunchpauze met de auto naar Utrecht waarin we vele gesprekken voerden. Uiteindelijk hadden Nico en ik een relatie die meerdere jaren duurde, af en aan. Ik was 24 en hij 43. Iedereen was tegen onze relatie vanwege het leeftijdsverschil. Mijn ouders waren uiteindelijk geweldig en lieten Nico mij in hun huis bezoeken. Ik had tegen die tijd een appartement van mezelf in het huis van mijn ouders. Ik kwam alleen voor het avondeten naar beneden. Mijn relatie met Nico is veel belangrijker dan die met mijn eerste vriend. Maar aangezien hij mijn eerste was, gaf ik hem meer tekst. Nico en ik gingen na een tijdje uit elkaar en bleven elkaar op feestjes zien. Op een keer bood hij me aan om in een huis te gaan wonen dat hij had gekocht om voor de plek te zorgen en in de gaten te houden of de huurders de plek in goede staat hielden. Zo ging ik van huis. Omdat Nico de huur van de woning kwam innen, bleven we in contact, en bezocht hij mij vaker dan mij lief was. Na een paar jaar kreeg ik door de gemeente Utrecht mijn eigen plekje in de stad toegewezen, dus verhuisde ik.
